Plasentanın doğumdan önce yerleştiği yerden ayrılmasına ve buradan kanama olmasına plasenta dekolmanı denir. Son üç ayda görülen kanamaların en sık nedenidir. Görülme sıklığı 1/100’dür.
Bulgular: Kanamaya bağlı anne ölümlerinin en sık nedeni plasenta dekolmanıdır. Rahim tetanik ve kontrakte ( kasılı ve sert ) ve hassasdır, rahim seviyesi göbekte yükselmiştir. Vajinal kanama ve ağrı en sık görülen bulgudur. Kanamanın %80’i görülebilir ve aşikardır. %20’i gizli kanamadır. Kanama içeriye doğru plasenta arkasına ve rahim duvarı içine doğru olduğu için miktarı tam olarak belirlenemez. Bu durum kanama ve pıhtılaşma sistemini bozarak DIC tablosu oluşturabilir. Dekolman olgularının %10’da DIC gelişir ve gebelikte DIC gelişiminin en sık nedeni plasenta dekolmanıdır. Plasentanın ayrılması bebeğin beslenmesini bozacağından fetal ölüm sık görülür ve fetal ölüm varlığında DIC gelişimi ihtimali artar.
Tanı: Ultrasonografi de kanama alanının görülmesi tanı koydurucudur, ancak her zaman güvenilir bir yöntem değildir. Tanıda klinik olarak üç temel bulgunun olması klasikdir.
Laboratuvar bulgusu olarak kanama testlerinde değişiklikler izlenir.
Tedavi: Plasenta dekolmanı tedavisinde kanamanın şiddetine, rahim ağzı açıklığına, anne ve fetusun durumuna göre davranılır.
Takip: Annenin durumu iyi, bebek canlı ve küçükse ve NST testleri güven verici ise hasta takibe alınır. Bu vakalarda gerekirse tokoliz ( eylemi durdurma ) uygulanabilir.
Vajinal Doğum: Fetus canlı, annenin durumu iyi, NST güven verici, kanama alanı sınırlı ve rahim ağzı açıklığı uygunsa tercih edilir. Fetus ölü, annenin durumu iyi, kanama alanı sınırlı ve rahim ağzı açıklığı uygunsa tercih edilir. Rahmin yeterli kasılmadığı durumlarda doğum indüksiyonu da denenebilir.
Sezaryen: Kontrol edilemeyen kanama varsa, bebek sıkıntıda ise, rahim ağzı açıklığı uygun değilse, annenin durumu stabil değilse ( annenin hayati bulguları normal değilse ) sezaryen doğum tercih edilir.